เพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้

“อยากให้รู้ว่า เพลงรัก ถ้าไม่รัก ก็เขียนไม่ได้” หนึ่งประโยคในเพลง “กันและกัน” จากหนัง “รักแห่งสยาม” หนึ่งประโยคที่คอยแทรกอยู่ในหนังเป็นช่วงๆ ราวกับตอกย้ำเนื้อความในเพลง หนึ่งประโยคที่หนังเรื่องนี้อยากจะบอกกับผู้ที่ได้ชม “รักแห่งสยาม” ว่ามันคือความจริง

คนเราต้องล้วนเคยผ่านความรัก ไม่ว่าความรักนั้นจะหอมหวาน มีความสุข หรือเป็นดั่งยาขม ทำให้เจ็บปวด แต่เมื่อผู้ใดผ่านมาแล้วย่อมทำให้ผู้นั้นมีประสบการณ์ และเติบโตขึ้น เช่นเดียวกับผู้เขียนบทหนังเรื่องนี้ ที่น่าจะเคยผ่านกับประสบการณ์ความรักไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม และถ่ายทอดออกมาเป็น “รักแห่งสยาม” ที่มิน่าจะใช่เป็นเพียงแค่รักในสยามสแควร์ หรือสยามประเทศ แต่มันคือความรักของโลกใบนี้

โต้งกับโดนัท ตัวแทนของความรักของวัยหนุ่มสาว ที่เพิ่งผลิบาน และยังไม่รู้อะไรมากนัก และมักจะสับสนในใจของตนเองอยู่เสมอ หญิงกับมิว (และโต้ง) ตัวแทนของความรักอันบริสุทธิ์ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อความรัก ไม่ว่าสิ่งนั้นจะยากแค่ไหนก็ตาม มิวกับเพื่อนในวง ตัวแทนของความรักในรูปแบบของเพื่อน ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เสมอ โต้งกับเพื่อนในกลุ่ม ตัวแทนของความรักในรูปแบบของเพื่อนอีกแบบหนึ่ง ที่พร้อมจะเป็นที่ปรึกษา ที่พึ่งพิงให้ได้เสมอ จูนกับครอบครัวของโต้ง ตัวแทนของความรักที่หายไป เป็นความรักที่จูนขาดไป และใฝ่ฝันที่จะมีมาตลอด ถึงแม้จูนอาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม โต้งกับแม่ ตัวแทนของความรักระหว่างแม่และลูกในวัยรุ่น ที่มักจะมีปัญหาไม่เข้าใจระหว่างกันอยู่เสมอ มิวกับอาม่า และพ่อกับแตง ตัวแทนของความรักและการสูญเสีย เมื่อมีพบ ก็ต้องมีการจาก เมื่อต้องจากจากคนที่เรารัก สิ่งที่รอเราอยู่คือความเหงา ความเศร้า และจิตใจที่บอบช้ำ และสิ่งที่เราได้เห็นในหนังก็คือ วิธีการจัดการกับจิตใจเหล่านั้น มิวกับโต้ง ตัวแทนของความรักที่ก้าวพ้น เป็นความรักที่อยู่นอกเหนือจากกฎเกณฑ์ธรรมชาติ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ และยังสับสนในตัวมันอยู่เสมอ และสุดท้าย ความรักระหว่างกรกับสุนีย์ พ่อและแม่ของโต้ง เป็นความรักของผู้ใหญ่ ที่มักจะมีเรื่องของเหตุและผลเข้ามาอยู่ด้วยเสมอ ทั้งๆ ที่รักนั้นอาจจะไม่ต้องการเหตุและผล ขอเพียงแค่เข้าใจกันก็เพียงพอแล้ว

ผมเขียนความรักที่เกิดขึ้นในหนังทั้งหมดเท่าที่คิดได้ออกมา และเรียงลำดับความสำคัญในหนังจากน้อยไปหามาก ตามความคิดของผมเอง

รักแห่งสยาม มีประเด็นให้ขบคิดมากมาย ทั้งประเด็นหลักของหนัง ที่อาจจะประชาสัมพันธ์ออกมาผิดประเด็น (เข้าใจว่า เพื่อให้คนเข้าไปดูมากๆ ไว้ก่อน) แต่กลับมีความหมายมากที่สุด กับความรักที่ก้าวพ้นจากกฎเกณฑ์ธรรมดา และความรักที่ซับซ้อนของผู้ใหญ่

กล้าชมได้เลยว่าดารารุ่นใหญ่ที่รับบทเป็น พ่อและแม่ของโต้ง แสดงได้ดีมากๆ และเด่นที่สุดในเรื่อง เมื่อเทียบกับโดนัทที่ออกมาเพียงไม่กี่ตอน (คิดว่าในตัวอย่างหนังก็คงเห็นซีนที่โดนัทออกมาหมดแล้ว) และเหล่าดาราเด็กช่วงแรก ที่คงเห็นการแสดงแข็งๆ บ้างอยู่ การแสดงของพ่อและแม่ของโต้งนั้น มีพลังมาก ทั้งเรื่องของบทหนัง และการแสดง ที่ทำให้มีความรู้สึกร่วมได้อยู่เสมอ ทั้งความรักและการสูญเสีย หญิงที่ออกมาทีไร ก็นึกถึงความรักที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ไร้สิ่งปนเปื้อน เป็นความรักที่มองแล้วน่ารักอยู่เสมอ มิวและโต้ง ที่บอกได้คำเดียว “ฉากเดียว เสียวทั้งปี” กับบทหนังที่ต้องสื่อถึงความสับสนของความรักที่ตนเองมี ก็ถือได้ว่าดีทีเดียว

อีกฉากหนึ่งที่ชื่นชอบเป็นพิเศษ คือฉากที่ฉายให้เห็นตัวละครแต่ละคนในสยามสแควร์ เป็น Long take ถือว่าเป็นฉากที่เล่นมุมกล้องได้ดีมาก และสื่อถึงตัวละครแต่ละคน กับความรู้สึกและชีวิตในสยามสแควร์อันหลากหลาย

อีกเรื่องที่จะต้อง กล่าวถึงให้ได้ คือเรื่องของดนตรี ด้วยตัวผมที่เป็นนักดนตรี ที่อินและซาบซึ้งในเสียงเพลงอยู่เสมอ ดนตรีที่แต่งมาสำหรับเรื่องนี้มีพลัง และความหมายสำหรับหนังเรื่องนี้อย่างเต็มเปี่ยม ทั้งเสียงเปียโนที่คอยขับกล่อมให้เหมาะกับหนังรักอยู่เสมอ เพลง Ticket กับการเริ่มต้นของหนังที่ทรงพลัง เพลงคืนอันเป็นนิรันดร์ ด้วยเสียงร้องของนักแสดงเด็ก และคอรัส (ขออภัยที่จำชื่อนักแสดงไม่ได้) ที่ฟังแล้วช่างอธิบายถึงความเศร้าอย่างจับใจในตัวละครแต่ละคน และเพลงกันและกัน ที่ไม่ว่าจะขึ้นมากี่ครั้ง ก็มักจะสอดคล้องกับเรื่องราวของหนังไปทุกครั้ง บวกกับเสียงของมิวที่ทำให้ฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกได้ว่าออกมาจากใจจริงๆ (ที่หวังว่าในโลกความเป็นจริงคงจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น)

เมื่อหนังมีข้อ ดี ก็ต้องย่อมมีข้อเสียเป็นของธรรมดา สิ่งแรกที่อาจจะเห็นเฉพาะตัวผมคือ ฉากที่ฉายมิวในตอนเด็ก มีฉากหนึ่งที่มีจิ๊กซอว์ ซึ่งเป็นรูปการ์ตูนเรื่อง Full metal alchemist ซึ่งเพิ่งสร้างเมื่อปีสองปีก่อน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีในฉากนั้นซึ่งน่าจะเป็นอดีตสัก 7-8 ปีก่อน อีกฉากหนึ่งเลยที่อยากจะติ นั่นคือสภาพของโต้งและกลุ่มเพื่อนของเขา ที่มานั่งตั้งวงกินเหล้ากันในคอนโดกันเฉพาะเด็กๆ ทั้งๆ ที่ตัวละครน่าจะอยู่เพียงแค่ม.ปลาย รวมถึงยังมีเพื่อนหญิงมานั่งกินอยู่ด้วยอีก รวมถึงการสูบบุหรี่ และขับรถในคืนวันคริสต์มาส ซึ่งอาจจะเข้าใจได้ว่า คุณมะเดี่ยวต้องการเสียดสีสังคมในปัจจุบัน แต่โดยรวมแล้วยังไงก็ถือว่าไม่ดีอยู่ดี

ข้อเสียทั้งหมดนี้อาจจะเป็นแค่ สิ่งที่ผมคิดมากไปเองก็ได้

สุดท้ายนี้ ขอชมภาพรวมว่าคุณมะเดี่ยวทำหนังเรื่องนี้ได้ดีมาก ถึงแม้ว่าจะมี “ฉากเดียว เสียวทั้งปี” อยู่ แต่ก็ไม่ได้ลดให้คุณค่าของหนังเรื่องนี้ลดลงเลยแม้แต่น้อย

ด้วยความนับถืออย่างสูง กับความรักแห่งสากลโลก ที่สร้างโลกใบนี้ให้สดใสงดงามอยู่เสมอ

WingGundamZeroCustom.co.th